راه های درمان پسوریازیس

 بیماری پسوریازیس، یک بیماری شایع پوستی است که، چرخه زندگی سلول‌های پوستی را بهم می‌زند. پسوریازیس با افزایش سرعت ساخت سلول بر سطح پوست ، باعث بوجود آمدن تکه های نقره ای ضخیم و خارش دار، خشک و یا تکه های قرمز که گاهی اوقات دردناک هم هستند، می‌شود. این تکه ها بیشتر در نقاط اطراف پوست سر، آرنج و زانو ظاهر می‌شوند. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود.

انواع روش‌های درمانی

• درمان‌های موضعی
• نور درمانی
• داروهای سیستمیک
• بیولوژیک
• درمان‌های جدید خوراکی
• طب مکمل و جایگزین.

درمان پسوریازیس

در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، بیماری پسوریازیس کنترل می‌شود. با توجه به متفاوت بودن پسوریازیس در افراد مختلف، روش درمان در هر فرد بسته به سن، جنس، شغل، وسعت بیماری و بسیاری از عوامل دیگر متفاوت خواهد بود.در درمان پسوریازیس مدیریت و کنترل بیماری اهمیت دارد. صحبت با دکتر برای پیدا کردن یک درمان برای کاهش یا حذف نشانه‌های پسوریازیس لازم است. یک درمان برای یک فرد مبتلا به پسوریازیس ممکن است برای دیگری کار نکند؛ بنابراین مهم است که گزینه‌های درمانی مختلف را بدانید و سعی در پیدا کردن روش مناسب برای درمان پسوریازیس خود داشته باشید.

مکانیزم

پسوریازیس با یک رشد غیرطبیعی بیش از حد و سریع مشخص لایهٔ اپیدرمی پوست همراه است. تولید غیرطبیعی سلول‌های پوستی (به خصوص در زمان ترمیم زخم) و بیش از حد بودن سلول‌های پوست دنباله‌ای از حوادث آسیب شناختی در پسوریازیس می‌باشد. در پسوریازیس سلول‌های پوست هر ۵–۳ روز به جای معمول ۳۰–۲۸ روز جایگزین می‌شوند. این تغییرات از بلوغ زودرس کراتینوسیت ناشی از آبشار التهابی در درم شامل سلول‌های دندریتیک، ماکروفاژها، و لنفوسیت‌های تی (سه زیرگروه از سلول‌های سفید خون) بوجود می‌آیند. این سلول‌های ایمنی از حرکت درم به اپیدرم و ترشح سیگنال‌های شیمیایی التهابی (سایتوکاین) مانند عامل نکروز توموری آلفا، اینترلوکین ۱β، اینترلوکین ۶ و اینترلوکین ۲۲ بوجود می‌آیند. این ترشح سیگنال‌های التهابی هستند که سلولهای کراتینوسیت را به تکثیر تحریک می‌کنند. این یک فرضیه است که پسوریازیس شامل نقص در سلول‌های T تنظیمی، و در سایتوکین نظارتی اینترلوکین ۱۰ می‌باشد.جهش‌های ژن پروتئین‌های درگیر در توانایی پوست به عنوان یک مانع عمل در نشانگر حساسیت برای توسعه پسوریازیس شناخته شده‌است.

DNA یک محرک التهابی در بیماری پسوریازیس است و تحریک گیرنده‌های روی سلول‌های دندریتیک خاص، که به نوبهٔ خود تولید سایتوکین اینترفرون α می‌کند. در پاسخ به این پیامهای شیمیایی از سلولهای دندریتیک و سلول‌های T، همچنین سلولهای کراتینوسیت سیتوکین‌هایی را ترشح می‌کنند به عنوان اینترلوکین ۱، اینترلوکین ۶ و فاکتور نکروز توموری-α، که به سیگنال سلول‌های التهابی در پایین دست می‌رسند و تحریک التهاب اضافی می‌کنند.سلول‌های دندریتیک پل دستگاه ایمنی ذاتی و دستگاه ایمنی تطبیقی بدن است. آن‌ها در ضایعات پسوریازیس افزایش می‌یابند و موجب تکثیر سلول‌های T و سلول‌های نوع ۱ کمک‌کنندهٔ T (سلولهای Th1) می‌شوند. ایمونوتراپی هدفمند و همچنین پسورالن و فرابنفش  (PUVA)درمانی می‌تواند تعداد سلول‌های دندریتیک را کاهش دهد و به نفع یک لنفوسیت تی کمک‌کننده در الگوی ترشح سیتوکین بیش از یک پروفایل سیتوکین سلول وابسته به Th1/Th17 عمل کند. سلول‌های T پسوریاتیک از درم به اپیدرم حرکت می‌کنند و اینترفرون γ و اینترلوکین ۱۷ ترشح می‌کنند. اینترلوکین ۲۳ به القاء تولید اینترلوکین ۱۷ و اینترلوکین ۲۲ شناخته شده‌است. آثار اینترلوکین ۲۲ در ترکیب با اینترلوکین ۱۷ برای وادار کراتینوسیت به ترشح سایتوکاین نوتروفیل-جذب عمل می‌کند.

درمان‌های موضعی

درمان‌های موضعی با تماس به پوست استفاده می‌شوند و معمولاً اولین درمان است که امتحان می‌کنید، زمانی که با پسوریازیس تشخیص داده می‌شوید. درمان‌های موضعی را می‌توان بدون نسخه یا با نسخهٔ پزشک خریداری کرد.

کورتیکواستروئیدهای موضعی معمولاً شایعترین درمانی است که برای پسوریازیس استفاده شده، باعث کم شدن التهاب و تحریک پذیری پوست می‌شود. خیلی از اوقات پزشک ترکیبی از یک داروی از بین برندهٔ لایهٔ شاخی (کراتولیتیک) مانند اسید سالیسیلیک و استروئید موضعی را تجویز می‌کند. نکتهٔ مهم در مصرف کورتیکوستروئیدهای موضعی آن است که غالباً پس از مدتی، دیگر آن پاسخ مطلوب ابتدایی حاصل نمی‌شود، ضمن آنکه خطر نازک شدن پوست در اثر مصرف این داروها نیز وجود دارد؛ بنابراین انتخاب دقیق نوع استروئید موضعی و مصرف درست آن می‌تواند باعث کم شدن این اثرات ناخواسته شود.علاوه بر کورتیکواستروئیدهای موضعی و داروهای کراتولیتیک داروهای قدیمی ‌تری چون قطران زغال ‌سنگ و دیترانول نیز از مدت‌ها قبل در درمان پسوریازیس بکار رفته و با اثرات قابل قبولی همراه بوده‌است. همچنین استفاده از ترکیبات موضعی ویتامین( D3  کلسیپوتریول و کلسیتریول) نیز در درمان این بیماری با نتایج خوبی همراه بوده ‌است. تازاروتین نیز یک ویتامین مشتق شده، رتینوئید موضعی است که برای کم کردن رشد سلول‌های پوست استفاده می‌شود. محصولات دیگر حاوی موادی مانند آلوئه ورا، جوجوبا، پیریتیون روی و کپسایسین وجود دارد، که برای مرطوب کردن، تسکین دادن، کاهش مقیاس یا تسکین خارش استفاده می‌شود.

نور درمانی

نور درمانی، شامل تاباندن نور ماوراء بنفش به پوست به صورت منظم و تحت نظارت پزشکی است. درمان در کلینیک پوست یا در خانه با دستگاه فتوتراپی انجام می‌شود.بسیاری از اوقات هنگامی که صحبت از درمان با اشعه می‌شود، بیمار آن را با رادیو تراپی یا پرتو درمانی یکسان تصور می‌کند، در حالیکه غالباً منظور از درمان با اشعه در پسوریازیس در واقع درمان با طول موج‌های خاصی از نور می‌باشد. در واقع در این روش که از قدیمی‌ترین روش‌های درمانی در بیماری‌های جلدی می‌باشد، بیمار پس از مصرف دارویی به نام پسورالن (p) ، که از عصارهٔ گیاهان خانوادهٔ هویج بدست می‌آید، در برابر اشعهٔ ماوراء بنفش (UVA)قرار می‌گیرد. از همین روست که به این روش درمانی، PUVA درمانی گفته می‌شود. هرچند PUVA درمانی نیز عاری از عارضه نمی‌باشد، اما در کل روش بسیار مؤثری در درمان پسوریازیس‌های وسیع و مقاوم بوده و معمولاً تا ماه‌ها تأثیر آن پایدار باقی می‌ماند. امروزه علاوه بر PUVA از طیف‌های اختصاصی‌تری از ماوراء بنفش همچون UVB نیز در درمان پسوریازیس استفاده می‌شود. این روش‌های درمانی غالباً در بخش‌های پوست بیمارستان‌ها، مراکز تخصصی پوست و گاهی نیز در مطب پزشکان یا با استفاده از نور خورشید انجام می‌شود.

داروهای سیستمیک

داروهای سیستمیک داروهای تجویزی است که به صورت خوراکی یا تزریقی می‌باشد و در سراسر بدن کار می‌کند. آن‌ها معمولاً برای افراد با پسوریازیس و ورم مفاصل پسوریاتیک متوسط تا شدید استفاده می‌شوند معمولاً متوترکسات اولین دارویی است که برای این منظور بکار می‌رود. این داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی که در سال ۱۹۵۱ برای اولین بار در درمان پسوریازیس مصرف شد تکثیر سلول‌های پوست را کم کرده و غالباً بخوبی بیماری را کنترل می‌کند. متوترکسات می‌تواند هم بصورت خوراکی و هم تزریقی مصرف شود و غالباً پس از چند هفته اثر آن ظاهر می‌شود.

همچنین مشتقات ویتامین آ که به رتینوئیدها معروف هستند مانند اسیترتین (نئوتیگازون) با کاستن تکثیر سلول‌های پوست، باعث بهبودی پسوریازیس می‌شوند. از داروهای دیگر می‌توان به سیکلوسپورین یک داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی که اولین بار برای کمک به جلوگیری از رد پیوند در بیماران پیوند عضو مورد استفاده قرار گرفت و داروهای تأیید نشده برای درمان پسوریازیس مانند هیدروکسی اوره، ایزوترتینوین، مایکوفنولات موفتیل، سولفاسالازین و تیوگوانین اشاره کرد. طبیعی است که تمام این داروها با نظر پزشک تجویز شده و برای اطمینان از بی‌عارضه بودن آنها، انجام آزمایش‌های پایه و دوره‌ای ضروری است.

در هر حال، آنچه در مورد داروهای سیستمیک در پسوریازیس بسیار اهمیت دارد، این است که بجز موارد استثنایی، نباید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی در این بیماری استفاده شود. مصرف این داروها، اگرچه ممکن است باعث بهبودی ظاهری اولیه شوند، ولی متعاقباً علاوه بر اثرات سوء متعددی که دارند، باعث شعله‌ور شدن بیماری یا تبدیل شدن آن به اشکال خطیرتر را دارند.

نکتهٔ دیگری که بسیار اهمیت دارد، این است که هنگامی که یک خانم مبتلا به پسوریازیس در سنین باروری تحت درمان با داروهای سیستمیک قرار می‌گیرد، باید بدقت از نظر پیشگیری از بارداری توجیه شود. در مورد برخی از این داروها حتی تا ماه‌ها پس از قطع دارو نیز بارداری می‌تواند خطراتی برای جنین در پی داشته باشد.

 

ادامه مطلب

پسوریازیس چیست ؟

پسوریازیس به فرانسوی: Psoriasis))، صد فک  یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خود ایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. پسوریازیس واگیردار نیست.

پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک می‌باشد. شایع ‌ترین آن پسوریازیس پلاک ‌مانند است که با ناحیه‌ هایی قرمزرنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می‌شوند.

باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.

انواع پسوریازیس

پنج نوع پسوریازیس وجود دارد. یادگیری بیشتر در مورد نوع پسوریازیس خود کمک خواهد کرد که بهترین درمان برای شما تعیین شود.

• پسوریازیس پلاکی

پلاک پسوریازیس، یک مرکز نقره‌ای احاطه شده توسط یک مرز قرمز می‌باشد.بازوی فردی که با پسوریازیس پلاکی پوشش داده شده‌است.پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis)  پسوریازیس والگاریس رایج‌ترین شکل از بیماری است و به صورت تکه‌های برآمده و قرمز پوشش داده شده با یک لایهٔ سفید نقره‌ای از سلول‌های پوست مرده به نظر می‌رسد. این تکه یا پلاک اغلب در پوست سر، زانو، آرنج و کمر ظاهر می‌شود. آن‌ها اغلب خارش‌دار و دردناک هستند، و می‌توانند خون‌ریزی کنند.

• پسوریازیس خالدار

پسوریازیس خالدار (Guttate)  یا قطره‌ای یک نوع از پسوریازیس است که به صورت ضایعات نقطه مانند کوچک به نظر می‌رسد. پسوریازیس خالدار اغلب در دوران کودکی یا جوانی شروع می‌شود، و می‌تواند توسط یک عفونت استرپتوکوکی باعث شده باشد. این نوع شایع‌ ترین پسوریازیس، پس از پسوریازیس پلاکی است. حدود ۱۰ درصد از افرادی که به پسوریازیس مبتلا می‌شوند، پسوریازیس خالدار دارند.

• پسوریازیس معکوس

پسوریازیس معکوس (Inverse) یا فلکسورال به صورت ضایعات قرمز در روی بدن مانند پشت زانو، زیر بغل یا در کشاله ران است. ممکن است صاف و براق به نظر برسد. بسیاری از مردم از نوع دیگری از پسوریازیس در جای دیگر در بدن در همان زمان مبتلا هستند.

• پسوریازیس پوسچولار منتشر

پسوریازیس پوسچولار (Pustular) یا چرک‌دانه‌ای که با جوشهای چرکی سفید (تاول چرک غیر عفونی) احاطه شده توسط پوست قرمز به نظر می‌رسد. چرک متشکل از سلول‌های سفید خون است. این یک عفونت نیست، و مسری نمی‌باشد.

• اریترودرما پسوریاتیک

پسوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic) به صورت خاص شکل التهابی پسوریازیس است که اغلب بر بیشتر سطح بدن تأثیر می‌گذارد. این ممکن است که در ارتباط با پسوریازیس پوسچولر von Zumbusch رخ می‌دهد. این یک نوع نادر از پسوریازیس است و یک بار یا بیشتر در طول عمر ۳ درصد از افرادی که پسوریازیس دارند رخ می‌دهد. به‌طور کلی در افرادی که پلاک پسوریازیس ناپایدار به نظر می‌رسد. این به این معنی است که ضایعات به وضوح تعریف نشده است. گستردگی، قرمزی آتشین و لایه برداری از پوست مشخصهٔ این فرم از پسوریازیس است. خارش شدید و درد اغلب با آن همراه است.افراد با شعله‌ور شدن پسوریازیس اریترودرمیک باید فوراً به دکتر مراجعه کنند، این شکل از پسوریازیس می‌تواند تهدید‌کنندهٔ زندگی باشد.

علائم بیماری پسوریازیس ؟

علائم پسوریازیس می‌تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و شامل یک یا چند از نشانه‌های زیر شود:

• تکه‌های قرمز روی پوست که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده‌است.
• نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولا در کودکان دیده می‌شود).
• پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خون‌ریزی هم بکند.
• خارش و سوزش در نقاطی از پوست.
• ناخن ضخیم، سوراخ شده یا برآمده.
• مفاصل متورم و سفت شده (آرتریت پسوریاتیک).

مکان‌های پسوریازیس

پسوریازیس می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن مانند بر روی پلک، گوش، دهان و لب‌ها، چین‌های پوست، دست و پا، و ناخن خود را نشان دهد. پوست در هر یک از این سایت‌ها متفاوت است و نیاز به درمان‌های مختلف دارد.نور درمانی یا درمان‌های موضعی اغلب زمانی که پسوریازیس به یک بخش خاص از بدن محدود است استفاده می‌شود. با این حال، پزشکان ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی را تجویز کنند اگر پسوریازیس تا حد زیادی کیفیت زندگی یک شخص را تحت تأثیر قرار داده باشد. درمان‌های مؤثر در دسترس هستند، بدون توجه به جایی که خود پسوریازیس قرار گرفته‌است.

• پوست سر

حداقل نیمی از تمام افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند آن را بر روی پوست سر خود دارند.پسوریازیس پوست سر می‌تواند بسیار ملایم، خفیف، با پوسته پوسته شدن کم باشد. همچنین می‌تواند بسیار شدید با ضخامت و پوست سر پوشیده شده از پلاک باشد. پسوریازیس می‌تواند فراتر از خط مو بر روی پیشانی، پشت گردن و اطراف گوش‌ها گسترش یابد.سایر اختلالات پوستی مانند درماتیت سبوره‌ای، ممکن است مشابه پسوریازیس پوست سر باشد. با این حال، پسوریازیس پوست سر، پودری با برق نقره‌ای به نظر می‌رسد، در حالی که درماتیت سبوره‌ای زرد و چرب به نظر می‌رسد.

درمان پسوریازیس پوست سر بستگی به شدت بیماری، بلندی موها و طرز زندگی بیمار دارد. طیف گسترده‌ای از شامپوها، روغن‌ها مانند روغن بادام، محلول‌ها و اسپری‌ها برای این منظور تهیه شده‌است که اکثراً محتوی کورتون یا قطران هستند. بیمار باید از شستشوی زیاد سر با شامپو و خراشیدن پوست سر خودداری کند.در پسوریازیس پوست سر کوتاه کردن یا تراشیدن مو باعث تأثیر بیشتر درمان‌های موضعی و نور درمانی می‌شود.

• صورت

پسوریازیس صورت اغلب بر ابرو، پوست بین بینی و لب بالا، پیشانی بالا و خط مو تأثیر می‌گذارد. با پسوریازیس در صورت و اطراف آن باید به دقت برخورد شود چون پوست در اینجا حساس است.

در پسوریازیس صورت استفاده گاه به گاه استروئیدهای موضعی خفیف، که کورتیکواستروئیدها نیز نامیده می‌شود، ممکن است مؤثر باشد. درمان‌های دیگر شامل کلسیپوتریول، تازاروتین، محصولات کراتولیتیک (جدا‌کننده‌های پوسته) و نور ماوراء بنفش هستند. کلسیپوتریول و تازاروتین می‌تواند تحریک‌کننده باشد، بنابراین شما باید با دکتر خود برای پیدا کردن راهی برای رفع این نگرانی صحبت کنید.سازمان غذا و داروی آمریکا  (FDA) دو داروی تاکرولیموس و پیمکرولیموس را برای درمان اگزما تأیید کرده‌است که بسیاری از متخصصین پوست دریافته‌اند که برای درمان پسوریازیس در چهره یا دیگر مناطق حساس به خوبی کار می‌کند.

• دست و پا

شعله‌ور شدن ناگهانی پسوریازیس در دست‌ها و پاها به سرعت و با دقت باید درمان شود. در برخی از موارد، ترک خوردگی، تاول و تورم همراه با عود آن وجود دارد.

• ناخن

تغییرات ناخن در تا ۵۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس و حداقل ۸۰ درصد از افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک رخ می‌دهد. پسوریازیس می‌تواند باعث سوراخ شدن یا غیرعادی شدن ناخن‌ها (رشد بیش از حد، رفتن رنگ ناخن و حتی اونیکولیز یعنی جدا شدن ناخن از بستر) بشود. اصولاً درمان پسوریازیس ناخن مشکل است.

• پسوریازیس تناسلی

رایج‌ترین نوع پسوریازیس در منطقهٔ تناسلی پسوریازیس معکوس است، اما انواع دیگر پسوریازیس می‌تواند بر روی اندام تناسلی به خصوص در مردان ظاهر شود. پسوریازیس تناسلی نیاز به درمان دقیق و مراقبت دارد.

• پوست‌های چین‌ دار

پسوریازیس معکوس می‌تواند در پوست‌های چیندار مانند زیر بغل و زیر سینه رخ دهد. این شکل از پسوریازیس اغلب با مالش و عرق کردن تحریک می‌شود.

علل

در حالی که دانشمندان هنوز نمی‌دانند که دقیقاً چه چیزی باعث پسوریازیس است، ما می‌دانیم که دستگاه ایمنی و ژنتیک نقش عمده‌ای در توسعه آن دارند.دانشمندان معتقدند که دست کم ۱۰ درصد از جمعیت عمومی یک یا بیشتر، از ژن‌هایی که باعث ایجاد یک زمینه به پسوریازیس می‌شود را به ارث می‌برند. با این حال، تنها ۲ الی ۳ درصد از جمعیت دارای این بیماری است. محققان بر این باورند که یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس، باید ترکیبی از ژن‌هایی که باعث پسوریازیس می‌شود را داشته و در برابر عوامل خارجی خاص شناخته شده به عنوان «محرک» قرار گرفته باشد.

دستگاه ایمنی

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. شرایط خود ایمنی در نتیجه حمله بدن به خودش است. در مورد پسوریازیس، سلول‌های سفید خون شناخته شده به عنوان سلول‌های T به اشتباه به سلول‌های پوست حمله می‌کنند.در یک بدن معمولی، سلول‌های سفید خون مستقر برای حمله و از بین بردن باکتری‌های مهاجم و مبارزه با عفونت هستند. این حمله اشتباه باعث می‌شود که روند تولید سلول‌های پوست بیش از حد شود. تولید سلول پوست با سرعت بالا باعث می‌شود سلول‌های جدید پوست با سرعت بیش از حد توسعه یابند. آن‌ها در سطح پوست تحت فشار قرار می‌گیرند، جایی که آن‌ها شمع ‌ور می‌شوند.این نتایج در پلاک‌هایی هستند که رایج‌ترین همراه پسوریازیس است. حمله به سلول‌های پوست باعث قرمزی، و توسعه نواحی ملتهب پوست می‌شود.

ژنتیک

باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است، هر چند محققان دقیقاً نمی‌دانند که چگونه پسوریازیس از یک نسل به نسل دیگر منتقل می‌شود. الگوی وراثت احتمالاً شامل چندین ژن یا ترکیبی از بسیاری از ژن‌ها است.در حدود یک سوم از افراد مبتلا به پسوریازیس گزارش سابقهٔ خانوادگی این بیماری را داشته‌اند. اگر یکی از والدین پسوریازیس داشته باشد، کودک به احتمال ۲۵ درصد به پسوریازیس مبتلا می‌شود. اگر هر دو پدر و مادر پسوریازیس داشته باشند، یک کودک به احتمال حدود ۶۵ درصد به این بیماری مبتلا می‌شود.مطالعات از دوقلوهای همسان مبتلا به پسوریازیس نشان می‌دهد که پسوریازیس حداقل تا حدی ژنتیکی است. اما این مطالعات نیز تقویت پیچیدگی پسوریازیس را به همراه داشته‌است. در حدود یک سوم از دوقلوهای همسان که در آن‌ها پسوریازیس وجود داشته‌است، تنها یکی از دوقلوها بیماری را داشته و این نشان می‌دهد که عوامل زیست‌محیطی یا محرک در ابتلا به پسوریازیس نقش بازی می‌کنند. این نظریه وجود دارد که پسوریازیس از ترکیبی از ژن‌ها و نیروهای خارجی باعث می‌شود. هنگامی که ژن‌های مسئول برای پسوریازیس کشف شوند، الگوی وراثت ممکن است بهتر درک شود.کار با نمونه‌های DNA از یک خانوادهٔ بزرگ شامل بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس، یک جهش ژنی به نام CARD14 را شناسایی کرده‌است که منجر به پسوریازیس پلاکی می‌شود.

ادامه مطلب

روش های کاشت ابرو

کاشت ابرو در کلینیک زیبایی  نچرال بیوتی  در محیطی کاملا استریل با استفاده از دستگاههای پیشرفته و مدرن با استفاده از جدیدترین روش های روز دنیا تحت نظر متخصصین پوست و مو انجام می گیرد .

متخصصین ما در کلینیک زیبایی کاشت ابرو نچرال بیوتی، با انجام معاینات و گرفتن آزمایشات لازم ابتدا علت ریزش موها را بررسی می نمایند و در نهایت بر اساس نتایج معاینات بهترین و موثرترین روش کاشت ابرو را برای بیماران ارائه می دهند .

کاشت ابرو به روش ترکیبی

در کاشت ابرو طبیعی به روش fit نمیتوانیم تعداد زیادی تار مو را برداشت کنیم برای طاسی های وسیع که نیاز به تعداد بیشتری گرافت میباشد ترکیب روش های fit و fut بسیار موثر است .

روش های کاشت ابرو  عبارتند از

کاشت ابرو به روش sut

در  این روش نیازی به تیغ جراحی نمی باشد و بدون درد و خونریزی است در نتیجه جای اسکار روی سر بجا نخواهد ماند .
ما در کلینیک زیبایی نچرال بیوتی  با استفاده از مدرن ترین تجهیزات کاشت ابرو ، کاشت ابرو به روش sut را تحت نظر متخصصین مو به طور تخصصی ارائه می دهیم .

کاشت مو به روش fut

در این روش یک نوار باریک از پشت سر برداشته میشود و با استفاده از دستگاههای مخصوص فولیکولهای مو به دقت جدا می شوند و در محل دریافت کننده مو کاشته میشوند .
در این روش جای بخیه پشت سر می ماند و با گذشت زمان کم کم محو می گردد .
این روش برای افرادی که بانک موی خوبی دارند استفاده می شود

کاشت مو به روش fit

در این روش فولیکولهای مو از ناحیه اهدا کننده که معمولا پشت سر میباشد با استفاده از تجهیزات مخصوص با دقت بالایی برداشته می شود و در محل دریافت مو که قبلا برش هایی زده شده است.
با استفاده از ابزار و پنس های بسیار ظریفی در جهت رویش موها کاشته می شوند .
در این روش نیازی به جراحی نیست ولی تعداد گرافت موهای محدودی را می توان برداشت کرد.

ادامه مطلب

درمان میخچه و پینه کف پا

میخچه ها و پینه ها در نواحی سفت و ضخیم پوست بوده که هنگام  ورود فشار یا سایش بیش از حد پوست ، ایجاد می شوند. آن ها معمولا در پا به وجود آمده و می توانند هنگام راه رفتن باعث درد و رنجش شوند.

پینه

اگر ضخیم شدن پوست، در قسمت زیر پا اتفاق بیافتد، به آن پینه می گویند. پینه نسبت به میخچه بزرگ تر و پهن تر بوده و مرز کاملا مشخصی ندارد. پینه و میخچه کف پا معمولا در زیر پا (کف پا) و در قسمت استخوانی زیر استخوان ها تشکیل می شوند.

 

میخچه

اگر ضخیم شدن پوست در روی پا (یا انگشتان) اتفاق بیفتد، به آن میخچه می گویند. میخچه یک ناحیه ی کوچک پوست بوده که به دلیل فشار وارد بر آن ضخیم تر شده است. میخچه ها به لایه های درونی تر پوست فشار وارد کرده و می توانند درد ایجاد کنند.

 

علت ها و دلایل

از دلایل اصلی سایش و فشار، کفش های تنگ با طراحی نامناسب اند باعث ایجاد میخچه در روی انگشتان یا سمت بیرونی انگشت کوچک می شوند. انتخاب کفش مناسب می تواند یکی از راه های پیشگیری از میخچه پا باشد. دویدن و راه رفتن بیش از حد نیز باعث ایجاد پینه در کف پا می شود. اگر فرد دارای انگشتان برجسته و استخوانی، پوست نحیف یا هر نوع بدشکلی پا که باعث سایش بیشتر پا به داخل کفش شود باشد، احتمال ایجاد پینه و میخچه بیشتر خواهد بود.

تفاوت میخچه و پینه چیست؟

در بعضی مواقع واژه های پینه و میخچه جا به جا استفاده می شوند ولی این دو یکی نیستند:

میخچه ها از پینه ها کوچک ترند

میخچه ها معمولا (نه همیشه) یک مرکز سفت دارند

میخچه ها یک مرکز سفت احاطه شده توسط پوست ملتهب دارند

میخچه ها معمولا (نه همیشه) در مناطقی از پوست ایجاد می شوند که تحمل وزن را بر عهده ندارد.

میخچه ها اگر فشار داده شوند، دردناک اند

پینه ها عموما دردناک نیستند

پینه ها معمولا بزرگ تر از میخچه ها بوده و در اشکال مختلفی به وجود می آیند

پینه ها معمولا در کف پا ، به خصوص در زیر پاشنه و توپی پا، در کف دست ها و همچنین روی زانو ها ایجاد می شوند.

 

راه ها و روش های درمان

اگر شما دچار یک میخچه یا پینه ی دردناک شدید، بهتر است از فرد دارای صلاحیت برای تشخیص و درمان اختلالات پا کمک بگیرید (مانند یک متخصص بیماری های پا) شما نباید میخچه را خودتان بردارید، به خصوص اگر مسن بوده و یا مبتلا به دیابت می باشید.

از راه ها و روش های درمان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تراشیدن (بریدن)

متخصص بیماری ‌های پا می‌تواند با استفاده از دستگاه مخصوص، پوست ضخیم شده ی یک میخچه یا پینه را بردارد. با بریده شدن میخچه یا پینه و برداشته شدن فشار از بافت های زیرین، درد معمولا کاهش قابل توجهی پیدا می کند. در برخی موارد، جلسات منظم یا مکرر برای تراشیدن نیاز است. با برداشته شدن میخچه یا پینه، اگر از کفش مناسب استفاده شود، ممکن است این عارضه دیگر باز نگردد. یک کرم مرطوب کننده اگر به طور منظم بر روی پینه یا میخچه ی بریده شده استعمال شود، پوست را نرم نگاه داشته و ماساژ آن را ساده تر می کند.

 

درمان دارویی

درمان‌های دارویی ممکن است جواب بدهد ممکن است هم جواب ندهد که درصد بسیاری از درمان‌های دارویی جواب نمی‌گیرد به علت اینکه علت زمینه ‌ای  به ‌وجود آمدن پینه و میخچه را از بین نمی‌برد، درمان‌های دارویی در بسیاری از موارد جواب نمی‌دهد.

کفش مناسب

باور بر این است که علت اصلی ایجاد خیلی از میخچه ها و پینه ها، کفش های تنگ و یا با طراحی نامناسب است. بعضا یک درز سفت و یا یک کوک می تواند سایش کافی برای ایجاد میخچه را فراهم کند. هدف پوشیدن کفش هایی است که فشار و سایش انگشتان و روی پا را کم تر کنند. کفش ها باید فضای زیادی برای انگشتان داشته و دارای رویه های نرم و پاشنه کوتاه باشد.

 

ادامه مطلب

راه های درمان و از بین بردن خط خنده و لبخند

خط لبخند خطی است که به هنگام لبخند در ما ظاهر می‌شود معمولاً جهت حرکت آن‌ها از سمت بینی تا گوشه‌های دهان می‌باشد. شاید فیلر، بوتاکس، چربی و کشیدن صورت به ذهنتان خطور کرده باشد. ولی باید نگران عوارض جانبی آن‌ها باشید. نتیجه‌ی آن ایجاد ظاهری طبیعی‌تر، شاداب‌تر و جوان‌تر است. شاید شما در جستجوی درمانی باشید که نتایج آن مدت درازتری دوام داشته باشد. قبل از هر اقدامی یک مشاوره با جراح زیبایی داشته باشید. آن‌ها بهترین روش‌های درمانی مراقبت از پوست را به شما پیشنهاد می‌کنند و در کشیدن، صاف کردن چین‌ و چروک اطراف دهان به شما کمک خواهند کرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر و همچنین رزرو نوبت می‌توانید با شماره ۸۸۷۹۴۵۶۸ تماس حاصل نمایید.

 

راه‌های درمان خط لبخند

وقتی دارای چین‌ و چروک در اطراف دهانتان باشید. هیچ راهی جز رفع و از بین بردن خط خنده قبل از آنکه شدیدتر شوند وجود ندارد.

بعضی از روش‌ها برای درمان خط خنده عبارتند از:

فیلرها

متخصصین زیبایی به ‌طور مؤثر فیلرها را برای درمان چروک های دور لب و خطوط لبخند و بازگرداندن جوانی به چهره تزریق می‌کنند. علاوه بر این ما غالباً پیشنهاد می‌کنیم روش فیلر پوستی و جوانسازی پوست نظیر بوتاکس با هم ترکیب شوند. همچنین وقتی با برجسته‌سازی گونه ترکیب شود خطوط لبخند نیز بهبود خواهند یافت.

فرایند بهبود

پس از بی‌حسی موضعی، فیلرهای رفع کننده خطوط لبخند با استفاده از پیشرفته‌ترین میکرو کانولاها به قسمت مورد نظر تزریق می‌شوند تا ناراحتی، کبودی و تورم پس از انجام فرایند درمان کاهش یابد. متخصصین از این تکنیک برای از بین بردن نسبی این کبودی‌های به ‌خصوص در بیمارانی که به داروهای رقیق‌کننده‌ی خون نیاز دارند، استفاده می‌کنند.

اگر چه فرایند درمان تنها چند دقیقه زمان می‌برد اما نتایج آن بیشتر از ۱۸ ماه ماندگاری دارد و با ایجاد تغییر جزئی در فرایند درمان حدود ۹ ماه نیز بر میزان ماندگاری آن افزوده می‌شود. مطمئناً مراقبت‌های شخصی و پرهیزها در حفظ سلامتی و درخشندگی پوست و افزایش و دوام نتایج را در پی خواهد داشت.

تزریق چربی

این فرایند چربی را، از مکان‌هایی که چربی اضافی موجود است مثل شکم، پهلو، باسن و یا ران برداشته و بعد از انجام ترکیب‌های خاص دارویی، به آن منطقه از جسم که نیاز به پر شدن دارد تزریق می‌کند. این روش برای رفع خط خنده باید توسط جراحان زیبایی که در روش تزریق چربی در صورت تخصص دارند انجام شود و همچنین روشی برای درمان لاغریی صورت می باشد .

فرایند بهبودی

در روش انجام لیپوساکشن برداشت چربی از بدن به آرامی و بدون ضایعه لوله و برای حفظ و بقای سلول‌های چربی زنده به‌دست‌آمده انجام می‌شود. سپس سلول‌های چربی تصفیه و با استفاده از یک سرنگ کوچک یا لوله از طریق برش پوستی به بافت گیرنده تزریق می‌شود. این ذرات کوچک سراسر بافت‌ها را پوشش می‌دهند. در هر انتقال چربی به مقدار کافی خون در اختیار خواهد بود تا در هنگام تزریق، سلول‌های چربی زنده باقی بمانند.

بوتاکس

تزریق بوتاکس گزینه‌ی مناسب و ارزانی برای فلج کردن ماهیچه‌های اطراف دهان می‌باشد. بر روی خطوط اطراف دهان نیز تأثیر می‌گذارد زیرا فلج کردن ماهیچه‌ها دائماً گزینه‌ی مناسبی برای درمان نیستند. نتایج تنها ۳ تا ۴ ماه ماندگاری دارد.

به علت اینکه بوتاکس مانع از حرکت صورت می‌شود و همچنین برای جلوگیری از بروز چین ‌و چروک در اطراف دور دهان شیوه‌ی بسیار خوبی می‌باشد. پزشک توصیه می‌کند مقدار خیلی کمی از یک بخش بوتاکس، در مناطقی که خطوط پدیدار شده استفاده می‌شود.

فرایند درمان

بیهوشی لازم نیست. هر چند ممکن است پزشک از کیسه یخ یا کرم بی‌حسی برای بی‌حس کردن آن ناحیه استفاده کند. معمولاً درد و ناراحتی خفیفی وجود دارد. تزریق مقدار کمی از بوتاکس، مستقیماً هدایت خواهد شد به درون ماهیچه‌های که علت ایجاد این خطوط می‌باشند. مدت درمان ۱۵ دقیقه تقریباً زمان می‌برد.

از لمس، مالیدن و آرایش کردن منطقه مورد درمان به مدت ۴ ساعت اجتناب شود. همچنین تا ۲۴ ساعت پس از درمان از انجام کارهای دشوار باید اجتناب کرد.

لیفت صورت

عمل لیفت صورت یک عمل جراحی بزرگ است که دارای خطر و دوره‌ی نقاهت طولانی ‌مدت می‌باشد. به ‌منظور اصلاح چین ‌و چروک دور دهان شما نباید تنها اقدام به لیفت صورت کنید. اگر چین‌ و چروک دور دهان شما زیاد است و نگرانی ‌هایی دیگری در رابطه با چهره و اینکه بزرگسالیتان چگونه است دارید، لیفت صورت ممکن است یک گزینه‌ی مناسب باشد. لیفت صورت می‌تواند چین‌ و چروک دور بینی و دهان را بهبود دهد و با برجسته‌ سازی گونه، گونه‌های افتاده را بالا بکشد.

فرایند درمان

معمولاً در سراسر مناطق کم‌عمق پشت خط مو و یا نزدیک گوش برش ایجاد می‌کنند، در لیفت صورت از برش‌های کوچک در مو و شقیقه استفاده می‌کنند و درون دهان با قرار دادن بافت نرم در بخش میانی صورت آن را جایگذاری می‌کنند. نتیجه‌ی برش دقیق، جای زخم کمتر، کبودی کمتر، کنترل بیشتر و بهبودی سریع‌تر می‌باشد. در طی دوره‌ی بهبود لیفت صورت، بیمار باید زمان کافی برای التیام خود اختصاص دهد و تا ۲ هفته پس از درمان بی‌حسی و تغییر رنگ پوست را تحمل کند.

لیفت صورت با روش آندوسکوپی

در آندوسکوپی لیفت صورت که به ضد جاذبه لیفت نیز شناخته ‌شده است، فرایند جراحی قادر است به ‌وسیله‌ی جایگزین کردن در خطوط لبخند شل، بالا کشیدن گوشه‌های لب، نتیجه ‌ای طبیعی و جوان ‌تر و ظاهری شاداب به چهره هدیه کند.

فرایند درمان

در آندوسکوپی بخش میانی صورت، از بی ‌هوشی استفاده می‌شود. بعد از انجام بی‌ هوشی، برش‌های ریز در مکان‌های نامشهود درون‌خط مو در شقیقه و درون دهان انجام می‌شود. آندوسکوپی در برش‌ها جایگذاری می‌شود تا در حین اینکه پوشش چربی یا بافت‌های عمیق او بالا کشیده می‌شود در جراحی هدایت ‌گر باشد. بعد از آن برش‌ها با بخیه بسته می‌شوند.

برش ‌های ریز در مکان نامشهود خط مو در شقیقه و درون دهان به ‌گونه‌ای قرار می‌گیرند که جای زخم دیده نشود. بعد از آندوسکوپی لیفت صورت به علت خیلی ریز بودن برش‌ها، نامشهود بودن مکان درون دهان و درون خط موی در شقیقه جای زخم ‌دیده نمی ‌شود.

 

ادامه مطلب