زگیل زمانی بروز میکند که ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) لایه بیرونی پوست را عفونی کرده و باعث میشود سلولهای پوست به سرعت رشد کنند. در مرحله بعد، ویروس از زگیل موجود به سایر نواحی بدن سرایت کرده و باعث بروز زگیلهای بیشتری میشود. انواع مختلف این ویروس در محیطهای گرم و مرطوبی مثل حمام، کف رختکنها و محیط استخرها رشد میکند.
زگیل بیشتر در جاهایی از پوست که در آن شکافی به وجود آمده است، مانند بریدگیها، پوست ریش ریش شدهی کنار ناخن، ناخنی که نزدیک به گوشت چیده شده، یا خراشیدگیها، رشد میکنند. زگیلهای کف پا در میان شناگران شایع هستند، زیرا پوست پای آنها علاوه بر مرطوب و نرم بودن توسط سطح زبر استخر خراشیده و پاره میشود. اغلب، کسانی دچار زگیلهای معمولی میشوند که با گوشت قرمز، مرغ و ماهی سر و کار دارند.
زگیلها شکلها و اندازههای مختلفی دارند. برخی زگیلها به شکل یک برآمدگی با یک سطح زبر بوده و برخی دیگر مسطح و دارای سطحی صاف هستند. مویرگهای خونی در درون هسته زگیل رشد کرده و خون آن را تأمین میکنند. در هر دو نوع زگیلهای پا و معمولی، این مویرگها به شکل نقاط (دانههای) سیاهی در مرکز زگیل دیده میشوند.
زگیلهای معمولی، معمولاً به صورت تکی یا گروهی روی دستها، و گاهی اوقات روی سایر نقاط بدن رشد میکنند. آنها عموماً زائدههای گنبدی شکلی به رنگ خاکستری مایل به قهوهای با سطح زیر هستند.
زگیلهای پا، میتوانند در بخشی از مچ پا بروز کنند. با بزرگ شدن کالها و زگیلها، راه رفتن دردناک شده و پا درست روی زمین قرار نمیگیرد. هنگامی که فشار ناشی از راه رفتن یا ایستادن به گیل کف پا وارد میشود، لایهای از پوست ضخیم و سفت، شبیه یک کال، روی آن ایجاد میشود. گاهی اوقات لکههای تیرهای زیر سطح زگیل قابل مشاهده هستند.
زگیلهای مسطح، عموماً روی صورت، دستها و پاها ظاهر میشوند. زگیلهای مسطح، معمولاً کوچک بوده (کوچکتر از پاککن پشت مداد) و چند عدد از آنها در یک ناحیه رشد میکنند. این زیگیلها، تخت بوده و میتوانند به رنگ صورتی، قهوهای روشن یا زرد روشن باشند. زگیلهای تخت معمولاً از طریق تراشیدن موها پخش میشوند.
زگیلهای فیلیفُرم، نوعی زگیل مسطح هستند، که اطراف دهان، بینی و محل رویش ریش به وجود میآیند. سطح این نوع زگیلها تعداد زیادی زائدههای انگشت مانند همرنگ پوست دارد.
زگیلهای پریونگوال، زیر و اطراف ناخن های انگشتان دست و پا رشد میکنند. آنها به شکل برآمدگیهای زبر و نامنظمی بروز میکنند.
زگیلها، روی خطوط و چینهای پوست را میپوشانند (این یکی از راه های تشخیص زیگیلها از برخی دیگر از عارضههای پوستی مانند خالها و منگولههای پوستی است).
دردناک باشند
خجالتآور باشند
به راحتی تحریک شوند
رشد کرده یا احتمال سرایتشان به سایر بخشها بدن یا افراد دیگر وجود داشته باشد
هدف درمان زگیل، برداشتن یا نابود کردن زگیل بدون ایجاد بافت اسکار است؛ چرا که بافت اسکار به جا مانده دردناک تر از خود زگیل خواهد بود. نحوه درمان یک زگیل به نوع، محل و علائم آن بستگی دارد. البته، در اینجا خواست خود فرد برای انجام یک دوره درمان که ممکن است هفتهها یا ماهها طول بکشد نیز مهم است.
از بین بردن زگیل همیشه موفقیتآمیز نیست. زگیلها، حتی بعد از کوچک شدن یا ناپدید شدن هم ممکن است دوباره بازگشته و به سایر بخشهای بدن سرایت کنند. دلیل این امر آن است که در اکثر درمانها تنها خود زگیل نابود میشود و ویروسی که عامل آن است کشته نمیشود.
زگیلها توسط تماس مستقیم با ویروس پاپیلوم انسانی سرایت میکنند. در صورتی که فرد مبتلا، زگیل پوستی خود را لمس کرده و سپس بخش دیگری از بدن خود را لمس کند، زیگیل دیگری روی پوستش به وجود میآید. استفاده مشترک از حوله، تیغ یا سایر وسایل شخصی باعث انتقال ویروس زگیل به دیگران میشود. پس از تماس با HPV، به دلیل کُند بودن رشد این ویروس در زیر پوست، چند ماه طول میکشد تا زگیل ظاهر شود. معمولاً، هر تماسی با HPV، باعث بروز انواع زگیل پوستی نمیشود. برخی افراد بیش از سایرین دچار زگیل میشوند.
پزشک میتواند به روشهای زیر زگیلها را درمان کند:
این روش که در آن با کمک یک مایع بسیار سرد زگیل منجمد میشود، معمول ترین روش درمان زیگیل است که در آن برای درمان از دارو استفاده نمیشود. در کرایوتراپی ریسک ایجاد اسکار بسیار کم بوده اما این روش میتواند دردناک باشد.
داروهای غیرتجویزی
اسید سالیسیلیک، که با نرم کردن لایههای پوستی که زگیل تشکیل میدهند، باعث میشود بتوان آنها را به راحتی برداشت. محلولهای اسید سالیسیلیک حاوی Compound W و اکلوزال هستند.
کرم رتینوئید (آویتا، رتین-A). مانع از رشد سلولهای پوستی زگیل میشود.
کانتاریدین (کانتارون، کانتارون پلاس). این دارو باعث میشود پوست زیر زیگیل تاول زده و در نهایت زگیل از پوست جدا شود. استفاده از این دارو در مطب پزشک انجام میشود.
داروهای ایمونوتراپی، که به سیستم ایمنی بدن کمک میکنند با ویروسها، از جمله ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) که باعث بروز زگیلمیشود، بجنگد. ایمیکویمود، حساس کنندههای تماسی و اینترفرون نمونههایی از این داروها هستند.
بلئومایسین تزریقی، که پوست دارای زگیل را نابود میکند. اما اغلب از آن استفاده نمیشود، زیرا این دارو در طول تزریق و بعد از آن ایجاد درد میکند.
الکتروسرجری عبارت است از سوزاندن زگیل با یک جریان الکتریکی. کورتاژ نیز عبارت است از بریدن زگیل یا یک چاقوی تیز یا یک ابزار کوچک و قاشق مانند. اغلب این دو عمل همراه یکدیگر انجام میشوند.
در جراحی لیزری، زگیل به وسیله پرتو شدیدی از نور سوزانده میشود.
صدها سال است که در سراسر دنیا، خانم ها با استفاده از انواع روغن ها، به پرپشتی، لطافت، براقی و رشد گیسوان خود کمک کرده اند. بهتر است شما هم به تجربه چندصدساله آن ها توجه کنید تا بتوانید با صرف کمترین هزینه، صاحب موهایی زیبا شوید.
هر وقت موهای مادربزرگمان را می بینیم حسرت می خوریم از این همه پرپشتی و زیبایی، در حالی که قبلا این همه محصولات و شامپوهای مختلف برای مو وجود نداشت. آنها برای زیبایی و شست وشوی موهایشان از مواد طبیعی استفاده می کردند و این همه ماده شیمیایی به موهایشان نمی زدند.این روزها ریزش مو به یک مشکل عمومی تبدیل شده است. از آنجایی که موها نقش بسزایی در ظاهر افراد دارند، طاسی و نازک شدن مو از جمله عوارضی به شمار میروند که مردم سعی میکنند تا در کوتاه ترین زمان ممکن آن را رفع کنند.انسان دارای انواع مختلف مو است که بسته به ماهیت ژنتیکی، آب و هوای محل زندگی و مواد غذایی که مصرف می کنند دارد. بسیاری از عوامل موثر دیگر ضخامت و نازک شدن مو است. بسیاری از انسانها موهایشان کم پشت می شود و آنها از این بابت ناراحت هستند. اگر چه نازک شدن مو به طور کامل قابل پیشگیری نیست اما می توانید با بسیاری از داروهای خانگی موهایتان را ضخیم تر کنید . مهم ترین چیز برای انجام این کار نگه داشتن فولر مو است که باید هر گونه محصولات شیمیایی مو که باعث نازک شدن می شود اجتناب کنید.
موی افراد در مدت یک ماه، بین ۶ میلیمتر تا ۱٫۳ سانتیمتر رشد میکند. هنوز هیچ فرمول علمی اثبات شدهای برای سرعت بخشیدن یا تحریک رشد مو بیش از اندازهی طبیعی آن وجود ندارد. یکی از مهمترین دلایل نازک شدن تارهای مو عوامل ارثی و ژنتیکی است که به شکل اختلال در هورمونهای جنسی بروز میکند و به مرور باعث ریزش مو و نازک و شکنندگی آن میشود اما علاوه بر عامل وراثت، انواع حساسیتها، آلودگی های آب و هوا، نوع تغذیه، نحوه آرایش و مراقبت و میزان استفاده ما از محصولات مختلف شیمیایی هم تاثیر فراوانی روی روند کم پشت و نازک شدن موها دارد ولی فقط این عوامل نیستند که باعث کم پشتی و نازک شدن موها میشود چون گاهی وجود یک بیماری خاص هم باعث این ریزش میشود. برای مثال در خانمها کم خونی و اختلالهای هورمونی مثل کیست تخمدان هم دلایل کم پشتی و نازکی موها هستند اما برای یافتن هر کدام از این علت باید عادتهای درست و غلط رفتار با موهایمان را روی کاغذ بیاوریم و بعد از مرور آنها با مراجعه به یک متخصص مشکلات پیش آمده را برطرف کنیم.
استرس و فشار جسمی و روحی، برهم خوردن تعادل هورمون ها در بدن، تغذیه غلط، آلودگی هوا، آلرژی، استفاده از شامپوهای نامناسب و نامرغوب، عدم رسیدگی و مراقبت از مو و در نهایت فاکتورهای وراثتی.اگر شما هم با مشکل نازک شدن مو،کدر شدن مو و ریزش مو، مواجه هستید، هیچ نیازی نیست مبالغ زیادی هزینه کنید و به دنبال درمان ها و محصولات گران قیمت باشید. راهکارهای طبیعی زیادی در دسترس هستند که میتوانید با تکیه بر آنها تارهای مویتان را ضخیم و حجیم کنید.
ماساژ میتواند جریان خون را در پوست سر شما افزایش بدهد و فعالیت فولیکولهای مو را تقویت کند. زمانی که فولیکولهای بیشتری فعال باشند تعداد موهای بیشتری خواهید داشت، بنابراین موهایتان بلندتر بهنظر خواهد آمد. دو راه برای ماساژ پوست سر وجود دارد:
یک یا دو نوع روغن عصارهای تهیه کنید: نعناع، روغن درخت چای، روغن لیمو. روغن را کمی گرم کنید. پوست سر را به مدت ۲۰ دقیقه با حرکات دورانی ماساژ بدهید. به مدت ۳۰ دقیقه مو و پوست سرتان را به حال خود رها کنید. نهایتا سرتان را بشویید.
خم شوید یا از روی تخت سرتان را آویزان کنید تا موها به شکل وارونه قرار بگیرند. در این حالت سر شما پایین تر از قلبتان قرار میگیرد و خون بیشتری به فولیکولهای مو میرسد. در همین حالت جلوی سر، پشت و دو طرف پوست سرتان را با حرکات دورانی به مدت ۵ دقیقه ماساژ بدهید. این کار به جریان یافتن خون در پوست سر و رشد سریع مو کمک میکند.
در نگاه اول به نظر میرسد کوتاه کردن موها مخالف هدف ما یعنی رشد سریع مو باشد، هرچه باشد نوکگیری موها موجب کوتاهی آن میشود. اما این کار برای رشد سالم موی شما ضرورت دارد. دلیل آن این است که موهای پر از موخوره به هم گره میخورند، و سر آنها چند شاخه میشود. موخورهها تا ریشهی مو بالا میروند، چنین موهایی نهایتا میمیرند و از سر جدا میشوند. اگر بهموقع به داد موخورهها نرسید و آنها را کوتاه نکنید شکستن موهایی که چندشاخه شده نهایتا موهای کوتاهتری برایتان باقی خواهد گذاشت، بنابراین نوکگیری موها سلامت آنها را در درازمدت تضمین میکند.
بسیاری از ما از شامپو برای شستن موها کمک میگیریم و گمان میکنیم که شستن آلودگیها از روی مو برای سلامت آن خوب است. اما شاید ندانید که شامپو علاوه بر آلودگیها میتواند چربی طبیعی مو را که برای نرمی و استحکام آن ضروری است از بین ببرد و مو را خشک و ضعیف کند. بهتر است که استفادهتان را از شامپو به حداکثر دوبار در هفته کاهش بدهید و بهجای آن برای شستن موها از کاندیشنر (شامپوهایی که بیشتر به تقویت و لطافت مو کمک میکنند) استفاده کنید. زمانی که واقعا نیاز به استفاده از شامپو داشتید این کار را با ملایمت انجام بدهید: با کف شامپو تنها روی پوست سر (و نه ساقهی موها) را شست وشو دهید؛ وقتی دارید سرتان را آب میکشید ساقهی موها در تماس با کف شامپو شسته میشوند.
این کار واقعا به رشد سریع مو، سالم و درخشان نگهداشتن موها کمک میکند. آب سرد لایهی سطحی ساقهی مو را صیقلی میکند و با این کار مانع از دست دادن رطوبت و آسیب رسیدن به مو میشود. کافی است برای چند ثانیه موها را در تماس با آب سرد قرار بدهید، گرچه کار ناچیزی بهنظر میرسد، این یک قدم اضافی در حمام در طولانیمدت میتواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
ابرو بیشترین تاثیر بر روی زیبابب چهره و اعتماد بنفس دادن افراد می شود. ولی کار اصلی ابرو جلوگیری از ریزش عرق پیشانی بر روی چشم است و چشم در برابر تابش نور خوشید هم محافظت میکند. از دست دادن ابروهای هر فرد باعث استرس شدید شخص شده و معمولا فرد مورد نظر در ظرف مدت کوتاهی برای درمان های دارویی و یا کاشت ابرو به پزشک معالج مراجعه می کند.
گاهی فرد دارای ابروی طبیعی بوده ولی از طرح آن خوشش نمی آید و مثلا می خواهد آن را بالاتر بیاورد و یا قوس ابروی خود را بیشتر کند و گاهی هم ابروی فرد به صورت طبیعی باریک و نازک است و می خواهد آن را ضخیم تر کند. در هر دوی این حالات با توجه به محدودیت هایی که در حال حاضر در تکنیک و روش انجام کاشت ابرو وجود دارد (به توضیحات پایین توجه شود)، کاشت ابرو کارساز نبوده و صلاح در انجام آن نیست.
به عبارت دیگر کاشت ابرو برای زیبایی کاربردی نداشته و بهتر است که انجام نشود به طور کلی بهترین کاندید کاشت ابرو کسی است که یا اصلا ابرو نداشته باشد و یا اینکه قسمتی از ابرویش را به دلیل جراحت و آسیب رسیدن به موهای ابرو کاملا از دست داده است و می خواهد کاشت ابرو در همان محل ابروی قبلی اش انجام شود.
محدودیت ها و مشکلات کاشت مو در ابرو محدودیت ها و مشکلاتی که در حال حاضر در تکنیک و روش انجام کاشت ابرو وجود دارد عبارتند از:
البته گفته شده است که در غالب موارد پس از چند ماه تا چند سال موهای کاشته شده تا حد زیادی شبیه موهای ابرو می گردند ولی این مطلب همیشه رخ نمی دهد و بیمار بایستی متوجه این نکته باشد. البته این مشکل در مواردی که بیمار اصلا ابرو ندارد وجود نخواهد داشت. لازم به ذکر است که موهای کاشته شده بیشتر از موهای طبیعی ابرو رشد کرده و بنابراین باید به طور مرتب کوتاه شوند.
۲) حتی با وجود استفاده از لوازم بسیار ظریف و میکروسکوپیک برای کاشت ابرو، فاصله موهای کاشته شده بیشتر از موهای طبیعی ابرو خواهند بود. البته می توان در جلسات دوم و سوم کاشت ابرو این فاصله ها را کمتر کرد ولی به هر حال از نظر تراکم هیچ وقت شبیه ابروی کاملا طبیعی نخواهد شد. با توجه به این مسئله بعضی از پزشکان انجام تاتوی متناسب قبل از کاشت ابرو را توصیه می نمایند زیرا تاتو می تواند تا حدی فاصله های فوق را مخفی کرده و نتایج کاشت ابرو را بهتر نماید.
۳) موهای ابروی طبیعی نسبت به پوست حالت خوابیده داشته و زاویه این خواب بسته به موضع ابرو ۹۰-۱۰ درجه است. کاشت ابرو در ناحیه تاج آن مشکل خاصی ندارد زیرا در این منطقه زاویه خروج موهای ابرو از پوست حداکثر می باشد ولی هر چقدر به سمت انتهای ابرو می رویم کاشت مو به دلیل کمتر شدن زوایه فوق و خوابیده تر شدن موها از نظر تکنیکی مشکل تر می شود به طوری که در ۱/۳ انتهایی ابرو به سختی می توان موها را عینا با خواب طبیعی ابرو کاشت.
راه پیشنهادی برای این مشکل استفاده از پانسمان فشاری (مثل هدبند) در محل ابروی کاشته شده برای دو هفته پس از کاشت ابرواست. چرب کردن موهای پیوند زده شده پس از رویش آنها کمک به خوابیده تر شدن ابروی کاشته شده می کند. ولی در هر حال هیچ وقت ابروی کاشته شده از نظر خواب موها کاملا شبیه ابروی طبیعی نخواهد شد.
۴) با توجه به اینکه موهای کاشته شده از مناطق غیر از ابرو آورده شده اند و قدرت رشد آنها به دلیل جابجایی کاهش یافته است لذا فرد بایستی حداقل ۹-۶ ماه صبر کند تا کاشت ابروهایش کاملا جواب بدهد و سپس در مورد لزوم انجام مجدد کاشت ابرو برای پر کردن فاصله های خالی بین موهای کاشته شده تصمیم گیری کرد. به غیر از موارد ذکر شده، برداشت و کاشت موها در مورد کاشت ابرو تا حد زیادی شبیه کاشت موی سر است با این تفاوت که در کاشت ابرو فقط از واحدهای فولیکولی دارای یک یا دو تارمو استفاده شده و سوراخهای پوست با استفاده از ابزار بسیار ظریف و کوچک ایجاد می شوند تا محل کاشت کاملا نامشخص باشد. به دلیل نزدیکی ابرو به چشم ممکن است بعد از کاشت ابرو اندکی تورم و کبودی دور چشم رخ دهد که با کمپرس گرم و گذشت چند روز به سرعت مرتفع می گردد.
از بین رفتن مو ابرو می تواند علل گوناگونی داشته باشد که شامل :
۱) آسیب های که بر اثر اتفاقات ناگوار بوجود آمده است مانند: تصادف رانندگی، سوختگی، مواد شیمیایی، برق گرفتگی و غیره.
۲) بیماری های پوست مثل بیماری لوپوس پوستی و آلوپسی آره آتا
۳) عدم رویش ابرو به صورت مادرزادی
۴) اصلاح کردن یا همان ابرو برداشتن در خانم ها | اغلب خانم ها ابروهایشان را برداشته و به اصطلاح آنها را اصلاح (مرتب) می کنند تا ظاهر آراسته و خوبی داشته باشد. به دلیل کند بودن رشد موهای ابرو و ضعیف بودن قابلیت ترمیم آنها، اصلاح کردن مکرر ابروها در دراز مدت موجب آسیب رسیدن به ریشه موهای ظریف ابرو شده و باعث می گردد که ابروها ابتدا نازک و کم پشت شده و بالاخره به طور دائم از دست بروند. در حقیقت شایع ترین علت مراجعه خانم ها برای کاشت ابرو همین مسئله است. کار اشتباه دیگری هم که آرایشگرها انجام می دهند این است که ابروهای دختران جوان را می تراشند تا برای وی یک ابروی دیگر مطابق ذوق و سلیقه فرد نقاشی نمایند. این کار در صورتی که به دفعات انجام شود موجب اختلال در رشد موهای ابرو و نازک شدن و کم پشتی آن می گردد.
۵) تریکوتیلومانیا: کندن ابروها به دلیل بیماری روانی مانند وسواس و یا عادت به کندن آنها.
۶) درمان بیماری های دیگر مثل اشعه درمانی، شیمی درمانی و برداشت تومور ابرو با جراحی
۷) بیماری های عمومی بدن مثل مشکلات هورمونی
در ابتدا بایستی کلیه علل احتمالی از دست رفتن ابروها مورد بررسی قرار گرفته و در صورت امکان تحت درمان قرار گیرند زیرا در صورت عدم کنترل این دسته از علل ریزش ابرو حتی با کاشت ابرو هم احتمال ریزش مجدد موهای کاشته شده وجود دارد. در صورت وجود تریکوتیلومانیا کاشت ابرو فایده ای نداشته و بایستی ابتدا فرد به روانپزشک معرفی شود و پس از درمان آن در صورت نیاز اقدام به کاشت ابرو نمود.
در مقاله ی قبلی راجع به چگونگی پیدایش استریا (خطوط چاقی،لاغری) و راه های درمان موثر ان بسیار صحبت کردیم .
برخی از کرمها، روغنها و دیگر محصولات پوستی موجود در بازار مدعی درمان ترک شکم و پوست هستند. برخی از محصولات پرطرفدار شامل کرم نارگیل، روغنزیتون و روغن بادام میشوند. بر طبق نتایج بهدستآمده استفاده از کرمهای موضعی برای جلوگیری از به وجود آمدن ترکهای پوستی مؤثر نیست. همچنین استفاده از کرمها و مرطوبکننده ها بعد از پیدایش ترکهای پوستی در کمرنگ شدن ظاهر آنها هیچ تأثیری ندارد.
اگرچه استفاده از کرمها برای جلوگیری از ایجاد ترک پوستی تأثیرگذار نیست اما مراقبت صحیح از پوست باعث میشود تا پوست در بهترین حالت خود قرار بگیرد. روشهای مراقبت از پوست شامل موارد زیر میشود:
کرمهای ضد آفتاب به تنهایی از پیدایش ترکهای پوستی جلوگیری نمیکنند اما سلامت کلی پوست و ظاهر آن را بهبود میبخشند. اشعهی خورشید میتوانند باعث شکسته شدن فیبرهای کلاژنی شوند و فرد را بیشتر در معرض پیدایش ترکهای پوستی قرار دهند.
استفاده از یک مرطوبکننده بعد از حمام و در زمانی که پوست هنوز مرطوب است، باعث میشود تا مرطوبکننده بهتر به پوست نفوذ کند و پوست نرم و منعطف باقی بماند.باز شدن و بزرگ شدن سریع پوست شکم در زنان باردار گاهی دردناک است. استفاده از یک مرطوبکننده میتواند به تسکین این درد کمک کند.نمیتوان بهطور کامل از به وجود آمدن ترک های پوستی جلوگیری کرد اما سبک زندگی سالم از خطر به وجود آمدن آنها میکاهد. نوشیدن زیاد آب، خوردن مواد مغذی و معدنی و انجام هرروزهی تمرینات ورزشی باعث میشوند تا وزن ثابت بماند و بدن سلامت کلی خود را حفظ کند. همچنین جلوگیری از تغییر وزنهای ناگهانی و تلاش برای داشتن وزنی سالم و مناسب در دوران بارداری نیز در جلوگیری از به وجود آمدن ترک های پوستی مؤثر است.
البته که نه! گرچه زنان باردار بیش از دیگران مستعد ترک پوست میباشند، اما همه میتوانند آن را تجربه کنند. به عنوان مثال نوجوانان به دلیل رشد سریع اندامهایشان و رسیدن به سن بلوغ، بسیار مستعد بروز علایم ترک پوست میباشند. بعلاوه، آن دسته از افرادی که در کوتاه مدت به صورت مفرط چاق یا لاغر میشوند، به طور حتم این خطوط بنفش نازک روی بدنشان ظاهر میشود.
اگرچه “لیفت صورت” یک اصطلاح کلی با دامنه کاربرد وسیع است، اما به طور خاص به چند عمل زیبایی که باعث تغییر در ظاهر قسمت پایین صورت ازجمله گونهها و آروارهها میشود، اشاره دارد. این عمل از طریق ایجاد بریدگیهایی در قسمت جلو و پشت گوش انجام میگیرد، این عمل علاوه بر ایجاد ظاهری جوان تر، می تواند با هدف رفع چاقی صورت انجام پذیرد.
آثار ناشی از افزایش سن، نیروی جاذبه زمین و تابش آفتاب میتواند موجب شود که چهره شما پیرتر از سن واقعی شما به نظر برسد. همزمان با افزایش سن، پوست شما هم به تدریج نرمی و انعطاف پذیری خود را از دست میدهد، ورزیدگی عضلات کاهش پیدا میکند و از میزان بافت چربی موجود در زیرپوست نیز کاسته میشود. مجموعه این عوامل باعث افتادگی پوست و افزایش چین و چروک صورت میشود.
نیروی جاذبه زمین هم در این میان نقش مهمی دارد. همزمان با از دست رفتن انعطافپذیری پوست، نیروی جاذبه زمین، ابروها و پوست شل شده را به پایین میکشد و باعث چینخوردگی پوست در اطراف گونهها و آروارهها میشود.
افزایش سن و مواجهه طولانی مدت با پرتوهای ماوراء بنفش موجود در نور آفتاب موجب پیر شدن و افتادگی پوست از طریق فرایندی به نام “پیری ناشی از نور” میشود. شل شدن و افتادگی پوست همراه با از دست رفتن لطافت و انعطافپذیری آن به عنوان مشهودترین نشانههای فرایند پیری ناشی از نور شناخته میشوند. علاوه بر آن، چندین فرایند بیولوژیکی دیگر هم در شل شدن و افتادگی پوست نقش دارند که از مهمترین آن ها میتوان به تسریع در روند تخریب کلاژن در بافت پوست، کاهش تعداد فیبروبلاستها (سلولهایی که رشتههای کلاژن را تولید میکنند) و نیز کاهش فزاینده تعداد شبکههای مویرگی که موجب افت قابل ملاحظه تأمین عناصر غذایی برای بافت پوست میشود، اشاره کرد. با انجام یک عمل زیبایی پوست که به طور مؤثر و کارآمدی انجام شود، میتوان این فرایندهای منجر به پیری را در پوست اصلاح کرد به رفع شل شدگی پوست پرداخت و پوستی سالمتر، لطیفتر و زیباتر داشت.
یک کاندیدای خوب برای عمل کشیدن پوست (لیفت) صورت کسی است که پوست او در ناحیه گردن و در امتداد خطوط آروارهها دچار افتادگی شده و چروک خورده باشد. همچنین باید از وضعیت سلامت عمومی خوبی برخوردار بوده و انتظارات واقع بینانهای هم از این عمل داشته باشد. یک لیفتینگ گردن که بهخوبی انجام شود باعث جوانتر شدن صورت و بازگشت شادابی و طراوت به چهره شما میشود.
بلافاصله بعد از عمل ممکن است به عنوان عوارض لیفتینگ صورت پوست شما کمی قرمز و ملتهب شود، اما این قرمزی پوست طی چند ساعت بعد برطرف خواهد شد. بعضی از بیماران هم ممکن است کمی احساس ورم، سوزش و حساسیت به تماس پوست داشته باشند که این علائم هم بهصورت خفیف و موقتی است و خودبهخود برطرف میشود.