راه های درمان رشد ناخن در گوشت پا

فرورفتگی ناخن پا در انگشت یا اونیکو کریپتوز (onychocryphotosis) ، بیش از همه شست پا را درگیر می کند. عوامل آناتومیک و رفتاری بسیاری در فرورفتگی ناخن به داخل انگشت دخیل هستند که از آن جمله می توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهای مکرر یا ناغافل، استعداد ژنتیکی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد.

 فرو رفتن ناخن در گوشت پا عارضه شایعی است که در آن گوشه یا کنار ناخن انگشت پا به درون گوشت نرم اطراف خود رشد می‌کند. نتیجه این وضعیت درد شست پا، قرمزی، ورم و گاهی اوقات، عفونت است. عارضه فرو رفتن ناخن در انگشت معمولاً ناخن انگشت بزرگ پا را درگیر می‌کند.

اغلب می‌توان : فرو رفتن ناخن در پا را در خانه مداوا کرد. اما اگر درد شما شدید و در حال گسترش باشد، می‌توانید به پزشک مراجعه کنید تا او اقداماتی را برای تسکین ناراحتی‌تان انجام داده و برای جلوگیری از عوارض فرو رفتن ناخن در گوشت پا، به شما کمک کند.اگر مبتلا به دیابت یا سایر عوارضی هستید که باعث کاهش خون‌رسانی به پاهایتان می‌شوند، بیش از سایرین در خطر فرو رفتن ناخن در گوشت پا قرار دارید.

 

علائم فرو رفتن ناخن پا در گوشت

فرورفتگی ناخن به سه گروه دسته بندی می شود:خفیف، متوسط و شدید. موارد خفیف با تورم چنین ناخن، قرمزی (اریتم)، ادم و درد حین فشار دادن مشخص می شود، موارد متوسط با افزایش تورم، ترشح سروزی- چرکی، عفونت و زخم چین ناخن همراه است. شدیدترین موارد رشد ناخن پا به داخل با التهاب مزمن و گرانولاسیون و همچنین هیپرتروفی شدید چین تظاهر می کند.

پیشگیری از رشد ناخن دست و پا در گوشت

نشانه ‌های این عارضه را بشناسید: این عارضه زمانی رخ می‌دهد که گوشه ناخن و کناره آن رشد کرده و به نرمی کناره‌های انگشت فرو می‌رود و باعث قرمزی، ورم، التهاب، درد و گاهی عفونت می‌شود.

علل وقوع آن را بشناسید: این عارضه در انگشت پا بیشتر رخ می‌دهد تا انگشت دست و معمولا علت آن فشاری است که به ناخن‌ها وارد می‌شود. عوامل مختلفی باعث فرورفتن ناخن پا در گوشت می‌شوند مثل زخم‌ها، گرد و کوتاه چیدن گوشه ناخن، جویدن ناخن‌ها، عفونت‌های قارچی، پوشیدن کفش تنگ و پیاده روی زیاد با آن و برخی عوامل ژنتیکی که باعث ضخیم شدن ناخن می‌شوند.

در صورت بدتر شدن عارضه آن را تشخیص دهید: معمولا این عارضه باید درمان‌های خانگی و دارویی برطرف می‌شود اما اگر عفونت شدیدی ایجاد شد و درد و التهاب ناحیه رو به فزونی گذاشت و باعث تب و بیماری در فرد شد باید آن را جدی بگیرید و درمان‌های کلینیکی را دنبال کنید.

از وقوع آن جلوگیری کنید: ناخن‌ها را خیلی کوتاه یا گرد نچینید، این کار باعث فرورفتن آن و رشد ناخن داخل گوشت می‌شود. ناصافی‌ها و گوشه‌های زائد ناخن را سوهان بکشید و صاف کنید و همیشه سعی کنید دستانتان را خشک و تمیز نگه دارید. از ناخن‌ها به دقت مراقبت کنید و آن‌ها را مرتب بررسی کنید تا در صورت مشاهده علائم اولیه این عارضه درمان را به  موقع شروع کنید.

علائم فرو رفتن ناخن پا در انگشت

براساس تجارب بالینی، فرورفتگی ناخن پا به علت دید نامناسب یا ابزار نامناسب، یک خار ایجاد می شود که محکم به بافت های اطراف ناخن اتصال می یابد و با رشد صفحه ناخن اتصال می یابد و با رشد صفحه ناخن به سمت دیستال بیشتر به عمق نفوذ می کند. فشاری که حین راه رفتن، پوشیدن کفش و چاقی (در صورت وجود) وارد می شود سبب نفوذ بیشتر خار شده و شرایط را بدتر می کند. عوامل خطر مستعدکننده برای فرورفتگی ناخن پا مشتمل بر مکانیسم های آناتومیک و رفتاری هستند.

برخی از صاحب نظران عقیده دارند که در ناخن های نازکتر و صاف تر و نیز ناخن های دارای چین ناخن پهن تر، خطر فرورفتگی ناخن بیشتر است، اما این مساله هنوز به اثبات نرسیده است. در یک مطالعه مورد شاهدی که در آن ۴۶ بیمار حضور داشت، تفاوتی در شکل آناتومیک ناخن پا در بیماران مبتلا به فرورفتگی ناخن و افراد غیرمبتلا مشاهده نشد.

ضربات مکرر (مثلا دویدن، شوت کردن) یا ترومای ناآگاهانه ای که به انگشت شست پار وارد می شود، ممکن است از عوامل آغازگر باشند. بدون این که شواهد مستحکمی وجود داشته باشد، تصور می شود استعداد ژنتیکی و سابقه خانوادگی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا احتمال فرورفتگی ناخن را افزایش می دهند. دیابت، چاقی و اختلالات تیرویید، قلب و کلیه که می توانند سبب ادم اندام تحتانی شوند نیز ممکن است این احتمال را افزایش دهند.

در دوران نوجوانی، پا بیشتر عرق می کند که سبب نرم شدن پوست و ناخن ها شده، شکافدار شدن آن را تسهیل می کند. این امر سبب تشکیل خار ناخن (اسپیکول) می گردد که می تواند وارد پوست اطراف ناخن شود. در افراد مسن، تشکیل اسپیکول ممن است به یک مشکل مزمن تبدیل شود زیرا در این افراد به علت کاهش تحرک و اختلال دید، توانایی مراقبت از ناخن ها کاهش می یابد. علاوه بر این فرآیند طبیعی سالخوردگی سبب ضخیم شدن ناخن ها شده، کوتاه کردن آنها را دشوار می سازد و احتمال ایجاد فشار بر پوست اطراف صفحه ناخن افزایش می یابد و اغلب سبب فرورفتگی ناخن، درد و عفونت می گردد.

 

درمان‌های پزشکی برای فرورفتن ناخن در گوشت

به دکتر مراجعه کنید: اگر ‌فرورفتن ناخن دست یا پا داخل گوشت باعث عفونت این ناحیه شده است یا این که با درمان خانگی بهبودی حاصل نشده است بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما با تجویز آنتی بیوتیک مناسب و توصیه‌هایی برای بهبودی سریع‌تر می‌تواند این عارضه را درمان کند.

جراحی بلند کردن ناخن را انجام دهید:  پزشکان خانواده می توانند پس از آموزش مناسب، فرورفتگی ناخن را بدون ارجاع به متخصصان پا درمان کنند. شایع ترین روش درمان فرورفتگی ناخن و عفونی شدن آن، کشیدن ناکامل بخشی از لبه کناری ناخن و به دنبال آن برداشت شیمیایی ماتریکس (ماتریسکتومی) با استفاده از فنول ۸۰- ۸۸ (فنولیزاسیون) است.

ناخن را با جراحی خارج کنید: در مواردی که فرورفتن ناخن داخل گوشت جدی باشد احتمالا پزشک شما توصیه خواهد کرد که ناخن باید از محل خود خارج شود تا ناخن جدید رشد کند. پس از انجام این درمان هم باید مطمئن شوید که ناخن جدید در جای مناسبی رشد می‌کند و به داخل گوشت فرو نمی‌رود.

 

ادامه مطلب

راجع به کاشت ابرو و عوارض آن بیشتر بدانیم !

راجع به کاشت ابرو و عوارض آن بیشتر بدانیم !

عمل جراحی  کاشت ابرو یک عمل جراحی بسیار ظریف و حساس بوده که برای اشخاصی  که بر اثر دلایل مختلفی موی ابرو خود را از دست داده اند و متقاضی ابروهای پرپشت ، طبیعی و زیبا هستند ، توسط دکتر متخصص کاشت ابرو و مو در کلینیک پوست و مو و مراکز معتبر زیبایی صورت می پذیرد. اگر چه عمل کاشت ابرو یکی از جراحی های  محدود وعوارض کاشت ابرو بسیار کم است  اما این عمل همانند دیگر عمل های زیبایی عوارض خاص خود را دارد .

کاشت ابرو طبیعی طی یک جلسه ی ۴ تا ۷ ساعته با ایجاد بیحسی موضعی و برداشتن موهای  پیوندی از موی پشت گوش فرد که بیشترین شباهت از نظر رنگ و ضخامت را با موهای ابرو دارند ، انجام می شود.

با جدا نمودن فولیکول های مو به صورت جداگانه و خالص سازی آنها از چربی و پوست های اضافی ، با روش مناسب انتخابی توسط دکتر متخصص در خط رویش طراحی شده ، در جهت و زاویه ی دیگر موهای مو ابرو پیوند زده می شود ، نتیجه ی نهایی رشد موهای پیوندی پس از ۹ الی ۱۲ ماه مشخص می گردد .

پس از شروع به رشد نمودن موهای ابرو پیوندی ، می توان آنها را مانند دیگر موهای ابرو کوتاه ، رنگ و اصلاح نمود .

رشد موهای ابرو پیوندی مانند رشد موهای ناحیه ی سر می باشد ، لذا به کوتاهی منظم و دائمی نیاز دارند .

عوارض کاشت ابرو قبل و بعد از عمل

عوارض کاشت ابرو

• ورم زودگذر اطراف چشم ها
• درد ناشی از تزریق ماده ی بیحسی به دلیل حساسیت بالای ناحیه ی اطراف چشم ها
• ایجاد خارش زودگذر پس اتمام کاشت ابرو● کبودی ، التهاب و ورم در ناحیه ی ابرو● خارش شدید طولانی مدت که نشان دهنده ی عفونت در محل کاشت می باشد .در صورت مشاهده ی هر گونه عارضه ی طولانی مدت پس از کاشت ابرو باید به پزشک معالج مراجعه نمود .

دستیابی به نتیجه ی مطلوب از عمل کاشت ابرو مستلزم مراجعه به پزشک متخصص باتجربه و دارای مهارت کافی در عمل زیبایی کاشت ابرو می باشد .

از انجام عمل جراحی کاشت ابرو نزد پزشکان عمومی و بی تجربه جدا باید خودداری نمود .

ادامه مطلب

عوارض کاشت ناخن

عوارض کاشت ناخن

کاشت ناخن که به تازگی بسیار رایج شده است، هزینه زیادی را به فرد تحمیل می کند. چون علاوه بر هزینه کاشت در جلسه اول، هر دو هفته یکبار بایستی هزینه ترمیم هم پرداخت شود. همچنین علیرغم ظاهر زیبایش، عوارض زیادی را به دنبال دارد. برخی از افراد که به علل مختلف دچار نازکی و شکنندگی ناخن هستند، تصور می کنند با استفاده از لاک ناخن و یا کاشت ناخن، از ناخن خود بیشتر محافظت می کنند و می توانند مشکل را حل کنند، در صورتی که این تصور کاملا غلط است و استفاده از مواد مذکور ، بافت ناخن را شکننده تر و بیمارتر می کند. یک روش کاشت ناخن، چسباندن ناخن های مصنوعی آماده در بازار است که معمولا از جنس پلاستیک هستند و حتی خود فرد هم می تواند آن ها را روی ناخنش بچسباند و معمولا دوام زیادی ندارند.

روش دیگر، که شایع ترین روش کاشت ناخن است، ساختن ناخن مصنوعی با استفاده از پودری از جنس متاکریلات است. متاکریلات ماده ای به شدت حساسیت زا است. در بسیاری از افرادی که کاشت ناخن انجام می دهند ، به دلیل واکنش افزایش حساسیت به متاکریلات ، دچار حساسیت یا همان درماتیت می شوند. این حساسیت اغلب در ناحیه صورت و اطراف چشم بروز می کند، که علت آن نازک تر بودن پوست اطراف چشم و نیز تماس مکرر دست با صورت در طول شبانه روز می باشد. البته گاهی هم درماتیت در پوست اطراف ناخن و حتی سایر نواحی دست ایجاد می شود،که با علایمی مثل قرمزی ، پوسته ریزی و خارش بروز پیدا می کند. اگر ضایعات درماتیت ، عفونی شوند، درد و تورم به علایم ذکر شده اضافه می شود.

گاهی با از بین رفتن پوست محافظ اطراف ناخن و نفوذ عوامل قارچی و باکتریال ، بستر ناخن که زیر صفحه ناخن قرار دارد ، دچار عفونت می شود. علاوه بر عوارض کاشت ناخن، برداشت ناخن ها هم ممکن است عوارضی را ایجاد کنند. برداشت ناخن با اعمال زور و فشار، منجر به جدا شدن صفحه ناخن از بستر ناخن می شود. این کار بایستی توسط افراد با تجربه در این زمینه انجام شود. روش برداشت بستگی به نوع ناخن دارد و استفاده از آب گرم کمکی به برداشت ناخن های کاشته شده نمی کند. از عوارض دیگر کاشت ناخن می توان به تغییر رنگ ناخن، تغییر شکل صفحه ناخن، نازکی و شکنندگی ناخن، شل شدن ناخن و حتی گاهی از بین رفتن کامل صفحه ناخن اشاره کرد. لذا توصیه می شود، در صورتی که دچار شکنندگی و یا بد حالتی ناخن هستید، حتما به متخصص پوست مراجعه فرمایید و با کاشت ناخن، مشکل را تشدید نکنید.

عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها

این روزها تقریباً همه خانم‌ ها برای زیبایی دست‌ ها و ناخن‌ های خود اهمیت زیادی قائل می باشند. اغلب خانم‌ ها از ناخن‌ های کاشته شده و یا مواد مشابه برای زیبایی بخشیدن به ناخن‌ هایشان بهره می برند. اما این مسئله هم مانند همه تکنیک‌ های زیبایی دیگر عوارض خاص خود را دارد. مثلا یکی از عوارض کاشت ناخن، افزایش احتمال بروز عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها می باشد.

علائم  عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها

عفونت‌ های قارچی در اثر کاشت ناخن می‌ توانند بخشی از ناخن یا کل آن را درگیر خود کنند. البته این مسئله به دلیل وجود تیپ‌ ها یا همان ناخن‌ های مصنوعی قابل مشاهده نخواهد بود. اما برخی از نشانه مانند خارش پوست اطراف ناخن‌ ها، احساس فشار، پوسته پوسته شدن اطراف ناخن‌ ها، درد، وجود رگه‌ های زرد یا سفید در کناره‌ های ناخن حاکی از پیدایش قارچ‌ ها در سطح یا زیر بافت ناخن می باشد.

ظاهر ناخن در این حالت زرد رنگ و شکننده می شود و در برخی موارد حفره‌ هایی نیز در سطح ناخن ظاهر می‌گردند. از جمله علائم دیگر قارچ ناخن کاشت شده شامل از دست دادن ناخن‌ ها و یا شکستن آن ها می باشد. در برخی موارد دیگر امکان دارد ناخن‌ ها بوی خاصی بدهند، لکه‌ های زرد رنگ روی آن ها ظاهر شده و یا بسیار ضخیم گردند. این ها علائم مشترک انواع قارچ‌ های ناخن می باشند.

اگر شما از وجود این عفونت‌ ها در ناخن‌ های خود اطمینان ندارید ، حتماً به یک پزشک مراجعه نمایید. متخصصین از طریق نمونه‌ گیری و ارسال نمونه‌ ها به آزمایشگاه می‌ توانند با استفاده از میکروسکوپ‌ ها نوع قارچی که باعث ایجاد عفونت در ناخن‌های شما شده است را تشخیص دهند و درمان مناسب را برای شما آغار کنند. اگر فکر می‌کنید به قارچ ناخن مبتلا شده‌اید و برخی از نشانه‌ های آن را دارید، حتماً این مسئله را جدی گرفته و برای درمان اقدام کنید.

برخی از عوارض بسیار جدی و ماندگار قارچ ناخن شامل از دست دادن دائمی‌ ناخن‌ های آسیب دیده، تغییر رنگ ناخن‌ ها، گسترش عفونت‌ ها از ناخن به سایر نقاط بدن و احتمالا جریان خون و ایجاد عفونت ‌های باکتریایی به نام سلولیت می باشند که در اثر جدی نگرفتن و سهل انگاری در درمان به وجود می‌آید.

درمان عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها معمولاً با تجویز آنتی بیوتیک های ضد قارچی یا به صورت خوراکی یا موضعی می باشد. نحوه درمان به نوع قارچ ناخن بستگی دارد و باید به صورت اختصاصی و تحت نظر پزشک متخصص انجام گردد.

 

چه افرادی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌ های قارچی در ناخن ها هستند؟

اگرچه بسیاری از دلایل عفونت‌ های قارچی ناخن قابل پیشگیری می باشند، اما برخی از عوامل هم احتمال ابتلا به عفونت‌ های قارچی را افزایش می‌ دهند. به عنوان مثال احتمال ابتلا به عفونت‌ های قارچی در افراد زیر بیشتر خواهد بود:

بیماران دیابتی

افرادی با سن بالای ۶۵ سال

استفاده از ناخن ‌های مصنوعی

پوشیدن کفش‌ هایی تنگ و نامناسب

شنا در استخر های عمومی

آسیب پوست اطراف ناخن

نگه داشتن دست یا پا برای مدت زمان طولانی در محیط‌ های بسته و مرطوبی نظیر کفش و یا دستکش

ضعف سیستم ایمنی بدن

وجود آسیب‌ های ناخن (شکستگی، سوختگی و مواردی از این قبیل)

عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها

به طور کلی احتمال ابتلا به عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها در زنان بیش از مردان می باشد و این عفونت‌ ها در بزرگسالان بیشتر از کودکان مشاهده می گردند. اگر شما در خانواده خود افراد مبتلا به عفونت‌ های قارچی در ناخن‌ ها دارید، پس این احتمال وجود دارد که شما نیز به این عارضه دچار گردید. بنابر این هنگام کاشت ناخن نیز بیشتر دقت نمایید.

ادامه مطلب

حالت تهوع هنگام سفر و روش های درمان آن

حالت تهوع هنگام سفر و روش های درمان آن

بیماری حرکت یک اختلال بسیار شایع گوش داخلی است که در حرکت مکرر مانند تلاطم دریا، حرکت ماشین و یا حرکت هواپیما در هوای متلاطم به وجود می آید.

بیماری حرکت بر روی حس تعادل در گوش داخلی تاثیر می گذارد از این رو فرد احساس جهت گیری فضایی و سرگیجه می کند. حدود ۳۳ درصد از مردم در شرایط خفیف تر مانند حرکت قایق در آب آرام نیز مستعد حرکت زدگی هستند ولی ۶۶ درصد از آن ها در شرایط سخت تر دچار این وضعیت می شوند.

تفاوتی بین بیماری حرکت و دریازدگی وجود ندارد. برخی از افراد حالت تهوع و استفراغ را حتی در حرکت هواپیما و خودرو هم حس می کنند. لذا این وضعیت را به طور عمومی بیماری حرکت می نامند.

علائم و نشانه های بیماری حرکت چیست؟

علامت به چیزی می گویند که بیمار حس می کند و نشانه چیزی است که دیگران می بیند. به عنوان مثال خواب آلودگی یک علامت است و گشاد شدن مردمک چشم ها یک نشانه است. علائم شایع بیماری حرکت شامل تهوع و استفراغ و سرگیجه می شود. همچنین نشانه های عمومی این وضعیت عرق کردن، احساس ناراحتی و ضعف بیمار است.

از علائم خفیف این وضعیت می توان به سردرد، ناراحتی خفیف و خمیازه کشیدن اشاره کرد و علائم جدی آن نیز عبارتند از تهوع، استفراغ، رنگ پریدگی، عرق کردن، سرازیر شدن آب دهان، نفس کوتاه، سرگیجه و خواب آلودگی است.

علائم بیماری حرکت زمانی هویدا می شوند که سیستم عصبی مرکزی پیام های متضادی از چهار سیستم بدن دریافت می کند که عبارتند از: گوش داخلی، چشم ها، گیرنده های فشاری پوست و گیرنده های حسی مشترک عضلات و مفاصل.

چه چیزی موجب بیماری حرکت می شود؟

حرکت توسط مغز از سه مسیر مختلف عصبی احساس می شود. این مسیرها سیگنال هایی را از گوش داخلی، چشم و بافت های داخلی بدن به مغز ارسال می کنند. زمانی که بدن به اختیار حرکت می کند مانند وقتی که راه می رویم، ورودی ها از هر سه مسیر مختلف عصبی به مغز می رسند. زمانی که حرکت بدن غیراختیاری باشد مثل وقتی که سوار ماشین هستیم، مغز بین ورودی های مختلف نمی تواند هماهنگی ایجاد کند. این فرض وجود دارد که این عدم هماهنگی در سیگنال های ورودی مغز موجب بروز بیماری حرکت می شود.

دلیل اصلی بیماری حرکت پیچیده است. با این وجود نقش تداخل ورودی ها هنوز در حد یک فرضیه است که بایستی توسعه پیدا کند. درصورتی که ارگان حس کننده حرکت در گوش داخلی وجود نداشته باشد، بالتبع حرکت زدگی نیز به وجود نمی آید. لذا نقش گوش داخلی برای توسعه نظریات راجع به حرکت زدگی بسیار مهم است.

روش هایی برای درمان بیماری حرکت

عوارض ناشی از بیماری حرکت معمولا زمانی که آن حرکت متوقف می شوند از بین می رود. ولی عده ای هم هستند که این علائم را برای چند روز بعد از سفر هم در خود حس می کنند.

یک پیشنهاد که می تواند مفید واقع شود این است که در حین حرکت از پنجره ها به ماشین های درحال حرکت نگاه کنید و یا این که به افق خیره شوید. این تایید بصری حرکت به جهت گیری دوباره حس درونی تعادل کمک می کند.

در شب و یا در قایقی که پنجره ندارد، بستن چشم ها می تواند به فرد کمک کند. همچنین اگر ممکن باشد یک خواب کوتاه نیز می تواند مشکل تداخل سیگنال های ورودی بین چشم و گوش داخلی را حل کند. چرت زدن همچنین باعث می شود فرد از لحاظ روانی هم دچار مشکل نشود چرا که بسیاری از اوقات فکر کردن و بزرگنمایی مشکل بیماری حرکت باعث آزردگی بیشتر فرد می شود.

برای کسانی که در خودرو دچار این وضعیت می شوند، جویدن آدامس می تواند راه حل مفیدی باشد تا اثرات خفیف بیماری حرکت را ازبین ببرند. نه تنها جویدن آدامس بلکه مکیدن آبنبات و یا به طور کلی جویدن، باعث کاهش عوارض جانبی تداخل بین حس بصری و تعادل می شود.

هوای تازه و سرد هم می تواند عوارض این وضعیت را تا حدودی از بین ببرد. هرچند که به نظر می رسد این کار باعث اجتناب از بوهای بدی می شود که تهوع را بدتر می کند.

زنجبیل هم برای درمان بیماری حرکت موثر است. زنجبیل را می توان به صورت قرص و یا ساقه تازه آن مصرف کرد تا علائم این بیماری از بین برود.

درمان دارویی بیماری حرکت

از برخی داروها پیش از سفر برای اجتناب از بیماری حرکت می توان استفاده نمود.

اسکوپولامین

بیشترین استفاده را برای پیشگیری از بیماری حرکت دارد. این قرص باید پیش از بروز علائم مصرف شود. توصیه می شود ۶ تا ۸ ساعت پیش از سفر مورد استفاده قرار گیرد. تاثیر آن تا سه روز باقی می ماند. همچنین از عوارض جانبی آن می توان به خشکی دهان، تاری دید و خواب آلودگی اشاره نمود.

پرومتازین

باید ۲ ساعت قبل از حرکت استفاده شود. اثرات جانبی آن خشکی دهان و خواب آلودگی است.

سایکلیزین

اگر حداقل ۳۰ دقیقه قبل از حرکت استفاده شود بیشترین تاثیر خود را دارد. استفاده از آن برای کودکان زیر ۶ سال توصیه نمی شود.

مکلیزین

اگر یک ساعت قبل از حرکت استفاده شود، بیشترین تاثیر خود را دارد. استفاده از آن برای کودکان زیر ۱۲ سال توصیه نمی شود. همچنین از اثرات جانبی آن می توان به خواب آلودگی و خشکی دهان اشاره نمود.

 

ادامه مطلب

مراحل قبل از کاشت ابرو

مراحل قبل از کاشت ابرو

یکی از تاثیر گذار ترین اجزای صورت ابرو ها هستند که شکل ظاهری آن بر روی چهره هر فرئ تاثیرات متفاوتی می گذارد . اگر شما از ظاهر ابرو خود رضایت کامل ندارد و یا ابرو بر اثر سانحه و یا اصلاحمکرر ظاهر و تراکم خود را از دست داده است ما به شما این عمل زیبایی را پیشنهاد می کنیم.

مراحل قبل از کاشت ابرو

اولین قدم برای انجام این جراحی زیبایی مشاوره حضوری با پزشک متخصص کاشت ابرو طبیعی است که اطلاعات کافی در مورد این عمل را برای شما بازگو می کند و مراحل کاشت ابرو را برای شما توضیح می دهد .بطوریکه با گرفتن شرح حال کامل ، معاینه کامل و آزمایشات لازم و ارزیابی علل از دست دادن ابرو ها را بداند و راهنمایی کامل در این زمینه به متقاضی را بدهد.

و نکته قابل توجه قبل از کاشت ابرو این است که متقاضی نباید قبل از عمل مشروبات الکی و سیگار و قلیان مصرف داشته باشد زیرا به نتیجه این عمل آسیبمی رساند.

عمل کاشت ابرو

عمل کاشت ابرو جز یکی از جراحی های زیبایی محسوب می شود که در گذشته بیشتر برای افرادی که بر اثر سوختگی و یا سانحه ای زخم شده و یا مادر زادی ابرو های خود را از دست داده بودند انجام می شد ولی این روزها این جراحی بیشتر برای افرادی که از ظاهر ابرو خود رضایت کامل ندارند و یا بانوانی که بر اثر اصلاح زیاد ابرو خود تراکم و پرپشتی ابرو خود را از دست داده اند انجام می شود .

این عمل جراحی با پیشرفت در اطلاعات پزشکی ، به راحتی و در یک جلسه انجام می شود و هیچ گونه عوارض خاصی این عمل ندارد (عوارض کاشت ابرو چیست ؟ ) و بصورت سرپایی و بی هوشی موضعی صورت می گیرد ما به متقاضی این عمل این قول را می دهیم که با انجام نکات مراقبت از ابرو ها پس از عمل می توان خیلی سریع به نتیجه انچه خواستار هستید برسید.

 

ادامه مطلب