اسکار یا جوشگاه، بافتی است که به دلیل التهاب و یا آسیب قبلی در ناحیه پوست ایجاد شده و چنانچه اگر نزدیک مفصل باشد می تواند در حرکت اندام اختلال ایجاد کند و یا اینکه منظره نامطلوبی بر روی پوست ایجاد نماید. بوجود آمدن اسکار دلایل متعددی دارد و بعضی از پوست ها معمولاً بعد از یک آسیب و یا ضایعه مستعد ابتلاء به اسکار می باشند و در نتیجه طول دوره درمان این افراد نیز طولانی تر می باشد. التهاب های پوستی از قبیل آبله مرغان، جوش غرور جوانی ، سوختگی درجه ۳ ، محل گزش حیوانات، محل برش جراحی قبلی و عفونت های عمقی پوست می توانند باعث ایجاد اسکار شود.
ساب یعنی زیر و سیژن یعنی برش بعبارت دیگر سابسیژن به مفهوم برش در زیر پوست می باشد که البته بدون تیغ انجام می شود. درمان اسکار یا جوشگاه آتروفیک ( فرورفته) بهترین پاسخ به سابسیژن را می دهد.این فرو رفتگی ها بدلیل اتصالات فیبروز در زیر اسکار می باشد که سطح آن را پایین می کشند. این روش مکمل خوبی برای میکرونیدلینگ می باشد که در سابسیژن موضع اسکار بی حس شده و با یک سوزن مخصوص به نام نیدل نوکور و یا کانول مخصوص ( تولدو) بافت فیبروتیک زیر اسکار با حرکات رفت و برگشتی و بادبزنی آزاد می شود در نتیجه یک لخته خون در زیر اسکار ایجاد می شود که به تدریج ظرف چند روز تثبیت شده و تبدیل به هماتوم می شود و اندازه آن کوچک تر می شود و در نهایت فرو رفتگی اسکار تا بیش از ۵۰ درصدجبران می شود. تزریق پی آر پی در موضع می تواند به افزایش غلظت فاکتورهای رشد در منطقه کمک کرده و بهبود جای جوش با سرعت بیشتری انجام شود. بر اساس تحقیقات منتشر شده در PUBMED انجام ساکشن در موضع سابسیژن از روز سوم و ادامه آن بطور یک روز در میان بمدت ۲ هفته موجب تاثیر بیشتر درمان به میزان ۸۰ درصد می شود. چرا که با انجام مکش بر روی پوست در نواحی اسکار فرو رفته، سطح پوست از لایه های چسبنده زیرین فاصله گرفته و یک بافت همبند در زیر اپیدرم ایجاد می شود و این به نوبه خود موجب صاف و هموار شدن پوست می گردد. بنابراین ساکشن بعنوان یک مکمل درمانی موثر بعد از سابسیژن برای درمان جوشگاههای آتروفیک (فرو رفته) مورد استفاده قرار می گیرد. عمل سابسیژن یک عمل سرپایی و بدون خطر می باشد و با بی حسی موضعی انجام می شود.حدود ۹۰ درصد بیماران بعد از عمل بهبودی داشته اند و عوارض جانبی موقت و گذرا می باشند.
بطور کلی سه نوع جای جوش صورت وجود دارد که شایع ترین نوع آن اسکار آتروفیک می باشد که به صورت یک فرورفتگی در سطح پوست دیده می شود و به دلیل یک التهاب مزمن ایجاد می شود. نوع دوم جای جوش صورت، نوع برجسته یا کلوئید می باشد که بصورت یک برجستگی به شکل گوشت اضافه در پوست است و نوع سوم به صورت اسکارهایی با رنگ های متفاوت در سطح پوست می باشد که ممکن است این تغییر رنگ به شکل افزایش ملانین (هایپرپیگمنیشن) یا کاهش ملانین (هایپو پیگمنیشن) خود را نشان دهد.
تاثیر سابسیژن بر روی انواع اسکارهای آکنه متفاوت است و بیشتر ین پاسخ به درمان در جای جوش های غلتان (rolling) دیده می شود که حاشیه این نوع اسکارها شبیه یک غلتک چرخان است و فرو رفتگی جای جوش با یک انحنای ملایم به شکل نیم دایره به اپیدرم متصل می شود . اسکارهایی که شبیه یخ شکن Icepick هستند و به شکل یک مثلث در اپیدرم فرو رفته اند و اسکارهایی که مستطیلی شکل هستند و اصطلاحا به آنها جای جوش واگنی boxcar گفته می شود پاسخ به درمان ضعیف تری دارند و سایر روش های درمان جای جوش از قبیل لیزر ، میکرونیدلینگ مکمل درمانی مناسبی می باشند.
لازم به ذکر است این کار با بی حسی موضعی انجام می شود و هیچ دردی ندارد.
بهترین راه برای آگاهی از مناسب بودن درمان سابسیژن مراجعه به پزشک است. پزشک شدت و عمق اسکار را در جلسه مشاوره بررسی میکند و بهترین روش رفع اسکار را توصیه میکند. سابسیژن روشی مناسب برای از بین بردن rolling scars فرورفته است.
سابسیژن پوست عموماً برای رفع اسکارهای درهای شکل و واگنی (boxcar) , یعنی جای جوش فرورفته و بزرگ شونده با لبههایی با شیب ملایم مناسب است. سابسیژن برای رفع اسکار چکشی (ice pick)، یعنی اسکار شبیه به منافذ بزرگ و عمقی توصیه نمیشود.
سابسیژن پوست یا “جراحی زیرپوستی بدون برش” عمل جراحی کوچکی است که با استفاده از سوزن هیپودرمیک bevelled با هدف رفع چروکها و اسکارهای فروفته انجام میشود. پزشک ناحیه درمان را با مداد سفید علامت میزند و موضع را با مادهای به نام لیدوکائین آدرنالین بیحس میکند. لیدوکائین علاوه بر اثر بیحسی، پوست را سفید میکند تا کبودی به حداقل برسد.پزشک سوزن را با احتیاط جلو و عقب میبرد تا نوارهای نگهدارنده اسکار متلاشی شود. کبودی ناشی از درمان ظرف ۷ روز برطرف میشود. پزشک سوزن را از راه سوراخی در سطح پوست و بدون ایجاد برش زیر پوست فرومیکند و لبههای تیز آن را زیر ضایعه پوستی حرکت میدهد تا بافت آن از هم متلاشی شود. سابسیژن بر اصل از بین بردن نوارهای فیبری استوار است که اسکار را در میان بافت زیرپوستی نگه میدارد. با از بین رفتن این نوارها فرورفتگی اسکار بالا میآید و به موازات التیام یافتن زخم بافتی پیوندی نیز ایجاد میشود.